Św. Faustyna Kowalska (właśc. Helena Kowalska) urodziła się we wsi Głogowiec 25 sierpnia 1905 roku. Była trzecim spośród dziesięciorga dzieci. Rodzice byli rolnikami. W wieku 7 lat usłyszała pierwsze napomnienia do życia doskonałego. Od dzieciństwa odznaczała się pobożnością, umiłowaniem modlitwy, pracowitością i posłuszeństwem oraz wielką wrażliwością na ludzkie cierpienie. 1 sierpnia 1925 roku rozpoczęła postulat w warszawskim domu Zgromadzenia Matki Bożej Miłosierdzia, otrzymując imię siostra Maria Faustyna. Nowicjat odbyła w Krakowie, gdzie złożyła śluby zakonne: czystości, ubóstwa i posłuszeństwa. Pracowała w kilku domach Zgromadzenia – w Krakowie, Plocku i Wilnie – pełniąc obowiązki kucharki, ogrodniczki i furtianki, gorliwie je wypełniając. Wiernie zachowywała reguły zakonne, skupiona i milcząca, ale pogodna, pełna życzliwej i bezinteresownej miłości dla bliźnich. Po pierwszym roku nowicjatu zaczęła doświadczać bolesnych przeżyć mistycznych oraz cierpień duchowych i moralnych, które przyjęła chętnie, aby przez nie ratować dusze grzeszników. Wyniszczona fizycznie przez gruźlicę, ale w pełni mistycznie zjednoczona z Bogiem, zmarła w opinii świętości 5 października 1938 roku.